سرویس و نگهداری استخر در کاشانک

DR  POOL  GROUP

گروه دکتر استخر
مشاوره، بازدید، کارشناسی
بازسازی، نوسازی، زیباسازی
عیب یابی، سرویس دوره ای  
کنترل، تعمیر و نگهداری پروژه های : 
پارک آبی، آبدرمانی، استخر، جکوزی آبنما 
تونل مه، حمام سنتی، حمام ترکی
سونا خشک، سونا بخار، سونا نمک، سونا برف در ایـران

تهویه مطبوع استخرها

یكی از مسائل مهمی كه در مراحل اولیه استخرها موردتوجه قرار می گیرد، سرپوشیده و یا سرباز بودن استخر است. به عنوان یك قاعده كلی، چه در استخرهای سرباز و چه سرپوشیده هدف نهایی كارفرما آن است كه مجموعه در اكثر اوقات سال قابل استفاده باشد.در مناطق گرمسیر ،استخرها و پارک های آبی معمولا به صورت سرباز ساخته می شوند و شرایط مطلوب محیط آن ها بر مبنای شرایط آب و هوایی منطقه تأمین می شود. در بحث تهویه مطبوع استخرها همانند تمامی مکان های محبوس، برای تأمین شرایط مطلوب هوای داخل سالن چهار عامل دمای هوا، رطوبت نسبی هوا، جریان هوا و كیفیت هوای سالن باید در محدوده مطلوبی باشد. در استخرها به دلیل محیط بسیار مرطوب، تأمین چهار عامل یادشده باید با در نظر گرفتن رطوبت نسبی، دمای هوا، دمای آب استخر و كیفیت هوای داخل صورت پذیرد. از میان عوامل ذکرشده رطوبت نسبی بیش از سایر عوامل مشکل ساز و مهم است. چراکه بالا بودن رطوبت نسبی هوا نه تنها شرایط آسایش و سلامت شناگران را از بین می برد، بلكه در درازمدت صدمات جبران ناپذیری را به سازه ساختمان و تجهیزات موجود در آن وارد می کند . در استخرها برای كنترل دمای آب وهوای استخر از دو ترموستات استفاده می شود. به طوری که برای كنترل دمای هوای استخر از یك ترموستات و برای كنترل دمای آب آن از یك ترموستات دیگری استفاده می شود. به ترموستات هایی كه برای كنترل دمای آب مورداستفاده قرار می گیرند اصطلاحا آكوستات گفته می شود. این نوع ترموستات ها مجهز به حسگر مستغرق هستند و معمولا در دامنه دمایی 32 -380 درجه سانتی گراد كاربرد دارند . به طورکلی ملاحظاتی كه باید برای طراحی سیستم تهویه مطبوع استخرهای سرپوشیده موردتوجه قرار گیرد را می توان در موارد زیر خلاصه كرد: كنترل رطوبت فضای داخل گرمایش هوای استخر تعیین نرخ تهویه موردنیاز به منظور تأمین كیفیت مناسب هوای داخل چگونگی توزیع هوا در فضای داخل استخر طراحی كانال و محل قرارگیری دریچه های توزیع هوا كنترل رطوبت نوسانات رطوبت نسبی هوا ،خارج از محدوده چهل تا شصت درصد احتمال رشد باکتری ها، قارچ ها و کپک ها را نیز افزایش می دهد كه نتیجه آن كاهش كیفیت هوای داخل استخر است. برای افرادی كه در داخل استخر شنا می کنند، رطوبت نسبی پنجاه تا شصت درصد بیشترین آسایش را به همراه خواهد داشت. درصورتی که رطوبت نسبی كمتر از پنجاه درصد باشد، نرخ تبخیر آب از سطح پوست افزایش می یابد كه موجب احساس سرمای ناخوشایند برای شناگران می شود كه تازه از آب خارج شده اند. صرف نظر از سایر عوامل، در استخرها به دلیل تبخیر دائمی آب از كاسه استخر و شرایط بسیار مرطوب داخل، كاهش رطوبت نسبی فضای داخل به زیر چهل درصد مستلزم صرف هزینه بسیار زیادی است، درحالی که رطوبت نسبی بالای پنجاه درصد با صرف هزینه ای منطقی و قابل قبول امکان پذیر است. روش های رطوبت گیری به طورکلی رطوبت گیری از هوا به یكی از دو روش زیر امکان پذیر است:- 1- رطوبت گیری با استفاده از نمک های جاذب رطوبت 2- رطوبت گیری با استفاده از سطوح سرد(سیستم های رطوبت گیری مكانیكی) نمک هایی مانند سیلیکات ها تمایل زیادی به جذب رطوبت دارند که پس از جذب رطوبت به وضعیت اشباع رسیده و قابلیت جذب خود را از دست می دهند و برای استفاده مجدد باید آن ها را به نحوی احیا كرد. رطوبت گیری مکانیکی یكی ازمتداول ترین روش های رطوبت گیری در سیستم های تهویه مطبوع ، رطوبت گیری با استفاده از كوئل سرمایی است. در این روش با عبور هوای مرطوب از روی كوئل سرد دستگاه های هوا رسان یا كوئل های انبساط مستقیم، رطوبت موجود در آن تقطیرشده و رطوبت گیری رخ می دهد. البته در استخرها كه اساسا از سیستم سرمایش هوا استفاده نمی شود، هدف از به کارگیری كویل سرد صرفا رطوبت گیری خواهد بود. بنابراین در صورت به کارگیری سیستم رطوبت گیری مكانیكی در استخرها لازم است هوای سردی كه رطوبت آن نیز گرفته شده است، پیش از ارسال به داخل سالن مجددا با استفاده از كوئل آب گرم، آب گرم کن های الكتریكی یا عبور از كویل گرم كندانسور دستگاه رطوبت گیر مجددا گرم شود. مزیت عمده این سیستم ها آن است كه گرمای نهان و محسوس و گرمای تولیدشده به واسطه كاركرد كمپرسور سیستم را می توان در هریك از بخش های مجموعه كه نیاز به گرما دارد مورداستفاده قرارداد . در این سیستم ها می توان به طور هم زمان، فرآیند رطوبت گیری هوا (به واسطه كوئل سرمایی)و گرمایش مجدد آن برای ارسال هوای خشك و گرم به داخل استخر را انجام داد. در برخی از كاربردها، سیستم های رطوبت گیری مكانیكی برای بازیابی گرمای تولیدشده در داخل سیستم های سرمایش مکانیکی و برای گرم كردن آب استخر یا آب گرم مصرفی مورداستفاده قرار می گیرند. گرمایش هوای استخر طراحی سیستم گرمایش استخر در درجه اول باید با توجه به نیاز كاربران انجام گیرد. محاسبات مربوط به بار گرمایشی استخرها تفاوتی با محاسبات متداول بار تهویه مطبوع ندارد. در این بخش تنها سعی داریم سیستم هایی كه برای تأمین ظرفیت گرمایشی موردنیاز هستند را معرفی كنیم. در استخرهایی كه دمای آب آن ها به هر دلیلی بیش ازحد معمول است، دمای هوای استخر نیز باید متناسب با آن افزایش یابد. در استخرهای درمانی طراحی سیستم های تهویه مطبوع باید با تمركز بیشتر به تأمین شرایط آسایش پزشكان و متخصصان فیزیوتراپی انجام گیرد. چراکه كاربران استخرهای درمانی حداكثر برای زمان یك ساعت آن هم داخل آب از مجموعه استفاده می کنند درحالی که پزشكان و متخصصان گاهی تمام روز را در سالن حضور دارند. -در استخرهایی كه افراد سالمند از آن استفاده می کنند دمای آب وهوا باید كمی بیشتر از محدوده متداول در نظر گرفته شود واحدهای گرمایی ازجمله تجهیزاتی كه در بعضی از استخرهای سرپوشیده برای گرمایش فضای استخر مورداستفاده قرار می گیرد، واحدهای گرمایی به گونه ای است كه از یك كوئل اصلی و یك فن تشكیل می شوند. این سیستم ها در گروه تجهیزات تبادل حرارت تك فصلی با ورزش اجباری جای می گیرند و فن آن ها معمولا از نوع جریان محوری است. به همراه این سیستم ها به ندرت از فن های گریز مركز استفاده می شود. واحدهای گرمایی در انواع دیواری، سقفی، زمینی و با كوئل آب گرم ، آب داغ ، بخار طراحی و ساخته می شوند. در برخی از واحدهای گرمایی با ظرفیت پایین نیز به جای كوئل گرمایی، از گرم کن های الكتریكی برای تأمین ظرفیت گرمایی موردنیاز استفاده می گردد. كنترل ظرفیت واحدهای گرمایی معمولا با روشن و خاموش كردن الكتروموتور آن ها توسط یك ترموستات انجام گیرد و مدار الكتریكی نسبتا ساده ای دارند. طراحی كانال طراحی صحیح كانال و تجهیزات جانبی مرتبط با آن یکی از مهم ترین عواملی است كه تضمین کننده كاركرد صحیح تجهیزات خواهد بود . به عنوان یك توصیه كلی طراحی و ساخت شبكه كانال باید بر مبنای آخرین استانداردهای انجمن هایASHRAE وSMACNAانجام گیرد. ملاحظاتی كه باید در هنگام طراحی كانال سیستم های تهویه مطبوع استخرها رعایت شود را می توان در موارد زیر خلاصه كرد: مواد توصیه شده برای کانال ها شامل ورق های گالوانیزه استاندارد، آلومینیوم و پلیمری هستند.در اكثر موارد استفاده از ورق های گالوانیزه استاندارد امکان پذیر است. برای کانال هایی كه در زیر كف اجرا می شوند نیز بهتر است از کانال های غیرفلزی یا کانال های فلزی باروکش محافظ استفاده شود. برای جلوگیری از انتقال ارتعاشات سیستم به سازه ساختمان، در محل اتصال شبكه كانال به سیستم باید از اتصالات انعطاف پذیر استفاده شود. برای هوابند كردن قسمت های مختلف كانال نباید از درزگیرهای فایبرگلاس استفاده شود. در مواردی كه احتمال تقطیر بخارآب در داخل كانال وجود دارد، عایق کاری باید در قسمت های خارجی كانال انجام گیرد. برای به حداقل رساندن هزینه اولیه و افت فشار ایجادشده در مسیر هوا محل نصب سیستم تهویه باید حتی الامکان به فضای داخل استخر نزدیك باشد. چراکه در استخرها، علاوه بر كانال رفت معمولا كانال برگشت نیز در نظر گرفته می شود. این سیستم ها معمولا در اتاق تجهیزات مكانیكی استخر در كنار پمپ و فیلترها نصب می شوند. هوای رفت باید مستقیما به ست سطوح داخلی استخر مانند درها، دیوارها و شیشه ها هدایت شود كه احتمال تقطیر بخارآب بر روی آن ها بیشتر است. به منظور خارج كردن هوای آلوده ساكن كه بر روی سطح آب استخر قرار می گیرد، بخشی از هوای رفت ارسال شده به داخل محیط باید بر روی سطح آب استخر هدایت شود . آرایش دریچه های یادشده باید به نحوی باشد كه مانع از ایجاد فضای مرده در داخل فضای استخر شود و بازچرخانی هوای آلوده محتوی بخارات كلر در فضای داخل استخر نیز به حداقل كاهش یابد. محل قرارگیری دریچه های تخلیه باید به گونه ای تعیین شود كه تأثیر تخلیه هوا به حداكثر مقدار خود رسیده و بازچرخانی هوای آلوده محتوی كلر به حداقل مقدار خود كاهش یابد. تخلیه هوای داخل استخر از طریق دریچه هایی كه مستقیما در قسمت فوقانی كاسه استخر قرارگرفته است نیز یكی دیگر از روش های مناسب برای تخلیه هوای داخل استخرها به شمار می رود. كانال رفت نكات مهمی كه باید در هنگام طراحی كانال رفت مدنظر قرار گیرند عبارت اند از: برای جلوگیری از ساكن ماندن و لایه لایه شدن هوا ،حداقل نرخ تعویض هوا باید بین ۴ تا ٨ بار در ساعت باشد. به کارگیری كانال رفت در زیر كف معمولا بهترین روش برای تأمین هوای رفت موردنیاز استخر است. بدین ترتیب با ارسال هوای رفت از ناحیه كف به سمت سقف، بهترین توزیع هوا در سطح شیشه ایجاد می شود و از بخار گرفتن شیشه های جلوگیری می شود. البته در صورت استفاده از کانال های سقفی كه جریان هوای رفت آن ها به سمت كف استخر است. سرعت هوای رفت باید به اندازه ای باشد كه جریان هوا تمام سطح شیشه را تا كف استخر طی كند. به منظور افزایش هرچه بیشتر كارایی سیستم،در مجاورت تمامی پنجره ها باید دریچه های توزیع هوا تعبیه شود. درصورتی که امكان اجرای کانال های كفی وجود نداشته باشد،ی توان شبكه كانال را از ناحیه سقف به گونه ای اجرا كرد كه جریان هوا ارسالی به داخل استخر دورتادور استخر به سمت كف باشد. البته این شیوه طراحی كانال معمولا مستلزم آن است كه سرعت جریان هوای رفت بیشتر باشد، به طوری که جریان هوا قادر باشد سرتاسر سطح شیشه ها را جارو نموده و تا كف استخر پیش رود. كانال برگشت عدم دقت در نصب صحیح اتصالات كانال برگشت می تواند به میزان قابل ملاحظه ای عملكرد سیستم رطوبت گیری را تحت تأثیر قرار دهد. به عنوان یك قاعده كلی، در استخرهای سرپوشیده به منظور جلوگیری از بروز مشكلاتی مانند لایه لایه شدن هوا، دریچه های هوای برگشت باید در بیشترین ارتفاع ممكن تعبیه شود. به طور ایده آل، دریچه ورودی كانال برگشت باید به اندازه۵.۴-٣متر بالاتر از سطح استخر قرار گیرد.

با ما تماس بگیرید

تلفکس :          02143850311         02128421355          
همراه :     09121978874      09130137157       09163661255     

وبسایت   WWW.NAQIBSAZEH.IR           WWW.DRPOOL.IR 
ایمیل     INFO@DRPOOL.IR           DRPOOL.IR@GMAIL.COM     

مدیر گروه دکتر استخر: مهندس سید محسن نقیبیان
آدرس دفتر مرکزی: تهران، میدان جمهوری، برج اداری سهیل، طبقه چهارم، واحد 410

گروه دکتر استخر زیر مجموعه و دپارتمان خدمات گروه ساختمان و تاسیسات نقیب سازه: مجری مجاز استخر سونا جکوزی در ایران و کشورهای همجوار میباشد